Metoda “Terapia Consonance” jest wynikiem praktycznego stosowania kilku systemów teoretycznych oraz dziesięciu metod psychologicznych, somatycznych i twórczych, które zostały opanowane oraz rzetelnie przeanalizowane w ciągu 25 lat, przetestowane przez ponad 4000 uczestników grup terapeutycznych, rozwijających i szkoleniowych oraz z ponad 300 klientów na sesjach indywidualnych. Jest ona wynikiem praktycznej działalności psychologa, uczącego trenera i  superwizora o 25-letnim doświadczeniu pracy w psychologii oraz 30-letnim – w nauczaniu.

Na czym polega wyjątkowość metody terapia Consonance?

Wyjątkowość metody polega na tym, że aby dokonać zasadniczych zmian w osobowości człowieka, proponowana jest praca na czterech poziomach percepcji jednocześnie przez jedynego terapeuta:

  • Na poziomie świadomości kognitywnej – racjonalna samoświadomość, praca z przekonaniami i zachowaniem obronnym.
  • Na poziomie wyobraźni i myślenia figuralnego, które odpowiada za poziom semantyczny – używanie metafor terapeutycznych, praca z wyobraźnią i pomysłowym myśleniem, które pomagają przetwarzać, transformować oraz organizować wspomnienia, fantazje, skojarzenia, znajdować znaczenia i integrować wewnętrzne doświadczenia z przeszłości i budować przeszłość.
  • Na poziomie ciała jest to praca z wrażeniami, zachowaniem, pierwotną nieświadomą cielesnością; z doznaniami cielesnymi, rozumienie języka ciała, zaufanie do instynktów, do własnej natury biologicznej, instalacja zdrowych wzroków osobistości w ciele.
  • Na poziomie emocji – reakcje emocjonalne, umiejętność bezpiecznego wyrażania emocji dla siebie i innych, higiena psychiczna, podnoszenie poziomu inteligencji emocjonalnej i budowania zdrowych relacji.

  • Metoda przedstawia nową strukturę osobowości dopasowaną do ciała.
  • Proponuje się nowe protokoły dla opracowania psycho traumy i zaburzeń osobowości.
  • Po raz pierwszy zaproponowano obiektywne mentalne i cielesne kryteria oceny prawidłowości procesu terapeutycznego.
  • Zawiera kilka nowych zasad i algorytmów dla długotrwałej zmiany przyzwyczajeń, negatywnych strategii zachowań i przekonań osobowości.
  • W niniejszej metodzie po raz pierwszy zostały przeze mnie opisane i zaproponowane „cielesne markery emocji”, aby pomóc ludziom zidentyfikować i wyrazić swoje emocje.
  • Proponuje się autorski algorytm wyrażania emocji.
  • Zostały adaptowane istniejące i utworzone nowe praktyki i ćwiczenia, pomagające w wyrażaniu emocji, pracy z różnymi częściami osobowości.

Uzasadnienie nazwy metody

Nazwa metody zawiera wyraz consonance (fr. consonance, z łac. consonantia – współbrzmienie, harmonijne jednoczesne brzmienie kilku dźwięków w muzyce, które tworzy akord, jest najważniejszą częścią składową harmonii). Ta metafora w pełni ilustruje autorską wizję psychoterapii oraz procesu rozwoju osobistego, postrzeganie i traktowanie życia, dążenie tworzenia harmonijnych relacji z samym sobą, z innymi ludźmi oraz ze światem.

Słowo “consonance” również wskazuje na to, iż niniejsza metoda zawiera najbardziej, z punktu widzenia autorki, silne strony każdej z dziesięciu opracowanych przez nią metod i systemów, które w połączeniu ze sobą dają możliwość nie tylko wiedzieć i mówić o harmonii, a też stworzyć ją zarówno w trakcie rozwoju osobistego, jak i w życiu realnym, uzyskać trwały rezultat w psychoterapii. Nie daje tego żadna z dobranych metod osobno.

Metafora ta jest aktualna również dlatego, że podczas nauki i psychoterapii pracujemy na wszystkich poziomach postrzegania świata tak samo jak w akordzie: na poziomie kognitywnym, emocjonalnym, duchowo-znaczeniowym oraz cielesno-ruchowym. W wypadku rezygnacji chociaż z jednego z nich harmonia się rozpada. 

Praca tą metodą jest podobna tworzeniu muzyki, które z jednej strony daje nieuchwytne poczucie boskiej harmonii, a z drugiej strony – muzyk rzeczywiście wykonuje z instrumentem świadome fizyczne czynności, dużo ćwiczy, by oswoić niezbędne do tego umiejętności fizyczne, a jednocześnie “wkłada serce” w grę, nadając swoim działaniom sens duchowy. Muzyka i sztuka jako części rozwoju osobistego zawsze zmieniają człowieka w lepszą stronę.

Podobnie jest również na zajęciach w trakcie stosowania niniejszej metody: z jednej strony zmieniamy przekonania, system wartości, światopogląd człowieka, zbliżamy się do podstaw wizji świata, siebie i innych, z drugiej – osiągamy to poprzez wykonanie prostych technik fizycznych i twórczych, samoanalizy i uczenia się nowych przekonań i działań. 

W wyniku człowiek używając tej metody bardziej subtelnie odczuwa siebie, innych ludzi i świat. Ujawnia się jego głębokość, jasność i wyjątkowość. W jego życiu znów pojawiają się kolory i szczegóły, subtelności i piękno percepcji. Odchodzi depresja i ochrona – pozostaje prawdziwe jądro osobowości.

W jaki sposób oraz z jakiego powodu powstała metoda “Terapii Consonance”?

Uczestnicy grup oraz indywidualnych sesji zadawali pytania: “a jak mogę sprawdzić, czy zachodzące zmiany mi pomogą?”, “a co mam robić konkretnie, żeby zmienić swoje zachowanie lub relacje?”, “jak będę wiedzieć, że już ufam sobie lub kocham siebie?” 

Psycholodzy są pewni tego, że psychoterapię zawsze można skończyć. Niestety często mamy do czynienia z sytuacją, kiedy człowiek odwiedza psychologa w ciągu kilku lat i nie doświadcza realnych zmian w swoim życiu. 

Z pewnością stwierdzam, oraz jest to potwierdzone przez doświadczenie ponad pięciu tysięcy klientów, że psychoterapia powinna mieć koniec, a człowiek po niej może samodzielnie zaopiekować się sobą stosując uzyskanych narzędzi samopomocy w różnych sytuacjach życiowych. 

Jeśli problem nie zostaje rozwiązany przez długi czas, ktoś jest rozczarowany i wraca do starych stereotypów zachowań, a ktoś staje się uzależnionym od psychoterapii. Każde szkolenie czy konsultacja tylko otwiera jego problemy, które przez lata nie są rozwiązywane. To jeszcze bardziej zwiększa ból człowieka, pozbawia go równowagi i przez lata zmusza do poszukiwania odpowiedzi na swoje pytania.

Z drugiej strony kto mógłby gwarantować człowiekowi, iż psychoterapeuta dobrze mu pomaga i że jego problem zostanie kiedyś rozwiązany? Jak to sprawdzić? Z podobnym problemem spotkała się jak również sama tak i mnóstwo ludzi, chodzących do psychoterapeutów. To stało się powodem do oswajania dziesięciu metod, opracowania ich, stworzenia nowej koncepcji, w której zostały zaproponowane praktyczne kroki uzyskania realnych zmian zarówno w życiu prywatnym, jak i w pracy z innymi ludźmi. Każda z opracowanych metod miała coś efektywne, ale osobno odpowiedzi na wszystkie pytania moich pacjentów również moje, jako terapeuty, nie oferowała. 

Równie ważnym dla mnie, jak i dla wielu innych ludzi, było nie tylko oswajanie teorii i otrzymanie gotowych rozwiązań od psychologów, a też możliwość pomagać sobie w różnych sytuacjach życiowych, bez “wiecznej psychoterapii” i bez “uzależnienia od treningów”.

Dlatego potrzebujemy obiektywnych kryteriów sprawdzania procesu terapewtycznego. Ponieważ takie wyrazy jak “osobowość”, “pojęcie ja”, “charakter”, “granice osobowości” i inne – nie są więcej niż metaforami, wszyscy z nich korzystają, ale jak je urzeczywistnić nikt nie wie. Znalazłam związek pomiędzy tymi słowami, metaforami i ciałem, jak źródłem prawdziwej informacji.

Ciało nie kłamie – tak mówimy, mając na myśli, że ciało ma własną mądrość, jest skutkiem ewolucji gatunku i przez miliony lat natura wyostrzyła jego sygnały do poziomu instynktów.

Świadomość jest wynikiem naszego rozwoju społecznego, jest bardziej podatna na złudzenia i samooszukiwanie się, więc wymaga sprawdzenia prawidłowości.

Ciało z jednej strony jest podświadomością, z  drugiej – świetnie współpracuje ze świadomością, możemy więc wykonywać świadome czynności przy pomocy naszego ciała. Na przykład, ciało może instynktownie wstrzymać oddech w niebezpiecznej sytuacji, równie możemy wstrzymać oddech świadomie. Mięśnie mogą się napinać zarówno odruchowo, jak i świadomie.

W ciągu około 30 lat oswajała różne metody i przyszła do wniosku, że przekładając strukturę osobowości na ciało, dosłownie ją materializujemy, uwidaczniamy wszystkie części osobowości. Wszystkie metafory stają się teraz widoczne i prawdziwe, podobnie do części ciała. Niniejsza metoda wykorzystuje zasadę uczenia się myślenia w kategoriach ciała i ruchu, daje to więc możliwość pracować zarówno na poziomie racjonalnej świadomości, metafory, jak i ciała. Takie podejście daje nam pełną świadomość tego, że osobowość, podobnie jak reakcje cielesne, może być świadomie zarządzana.

W metodzie „Terapii Consonance” udało mi się połączyć pracę werbalną i cielesną oraz uzyskać naprawdę stabilne rezultaty. Nareszcie mamy metody diagnozy wyników oraz pojawiła się w psychoterapii możliwość dostosowania się do ram czasowych.

Do jakich celów możemy użyć niniejszej metody?

Niniejsza metoda me szerokie spektrum zastosowania:

  • można z niej korzystać na zajęciach z rozwoju osobistego dla zdrowych dorosłych. Ze względu na fakt, iż prace prowadzone są na wszystkich poziomach jednocześnie, osiąga się w pewnym sensie wszechstronność metody, ponieważ „punktem wejściowym” do rozwiązania problemu może być kwestia z wielu różnych kierunków życia człowieka;
  • dla pomocy psychologicznej podczas leczenia chorób psychosomatycznych;
  • jako korekcyjna metoda dla dzieci w różnym wieku i na różnych poziomach rozwoju umysłowego od 3-4 lat;
  • jako metoda psychoterapeutyczna do leczenia psychotraum i PTSD (zespołu stresu pourazowego) dla dzieci i dorosłych;
  • rozwiązanie problemów emocjonalnych, zaburzeń nerwicowych oraz różnych zaburzeń osobowości;
  • korekcja zachowania w rodzinie czy w społeczeństwie dzieci oraz dorosłych;
  • pomoc w leczeniu zaburzeń psychicznych oraz uzależnień;
  • pomoc w odnalezieniu  twórczego potencjału człowieka, rozwój duchowy.

Fundament teoretyczny: podstawy metodologiczne і zasady szkolenia.

Jean Baker Miller (1927-2006) & Irene Stiven, która stwierdza, że „relacje są ważne, one wpływają na samopoczucie. Jeśli jesteśmy w konflikcie – mamy mniej energii i siły, obniża się samoocena, zamykamy się, unikamy relacji społecznych, bliskości, cierpi samorealizacja … pojawia się depresja, konflikt wewnętrzny, samotność. Relacje sprzyjające wzrostowi są kluczową potrzebą człowieka, a samotność jest źródłem problemów psychologicznych ” (Jean Baker Miller 1976).

William Shuts 1966 r.), w której interpersonalne zachowanie  jednostki tłumaczone jest na podstawie trzech potrzeb – włączenia, kontroli i wpływu. Rozwijają się w dzieciństwie w interakcji z rodzicami. Zatem rozwój potrzeb związanych z włączeniem zależy od tego, na ile dziecko zostało włączone do rodziny; potrzeba kontroli zależy od tego, na czym akcentowano w relacjach “rodzice-dziecko”- wolności czy kontroli; potrzeba wpływu zależy od stopnia, w jakim dziecko zostało emocjonalnie zaakceptowane lub odrzucone przez swoje bezpośrednie otoczenie. Jeśli te potrzeby nie zostały zaspokojone w dzieciństwie, jednostka czuje się nieznaczna, niekompetentna i niegodna miłości. Aby przezwyciężyć te uczucia, wytwarza mechanizmy ochronne, przejawiające się jako charakterystyczne sposoby zachowania, obserwowane w kontakcie interpersonalnym.

(John Bowlby 1907-1990r.), która powstała na podstawie dowodów tego, że wczesne relacje i miłość matki do dziecka są głównym warunkiem normalnego rozwoju umysłowego dziecka. Jeśli ten warunek nie jest spełniony, powstają patologiczne formy zachowania. Co więcej, rozstanie matki w dzieciństwie prowadzi do takich zaburzeń behawioralnych w przyszłości, jak niezdolność do ustanowienia bliskich relacji, zawyżone wymagania wobec innych ludzi oraz inne problemy osobiste i społeczne człowieka.

(

Kurt Zadek Lewin (1890-1947 r.) Teoria pola w której zdefiniowane jest ważne pojęcie „dynamiki grupowej” i opisuje się ważne trzy etapy rozwoju grupy: zgodność, identyfikację, zawłaszczenie, które autorka ustala i podaje inne definicje tych etapów: gotowość bycia w grupie, pragnienie bycia w grupie i integrowanie wartości grupy w swoim realnym życiu. Według autorki te definicje dokładniej ujawniają istotę przeprowadzonej pracy grupowej właśnie w  terapeutycznych i rozwijających się grupach. Autorka opiera się na twierdzeniu Lewina, że ​​cel procesu grupowego polega nie tylko na ustanowieniu relacji między członkami grupy, ale na rozwoju każdej osoby w pozytywnym kierunku.

 Donald Woods Winnicott (1896-1971) który uważał, że dziecko, później – dorosły, za pomocą gry uczy się wysublimować swoje uczucia i impulsy oraz uczy się samoświadomości. Angielski psychoanalityk, pediatra, zbadał rolę i wpływ zabawy w rzeczywistym procesie interakcji dziecka w społeczeństwie. „Gra jest uniwersalna i jest oznaką zdrowia; gra ułatwia dorastanie, a zatem zdrowie; gra angażuje relacje grupowe”, pisze Winnicott w książce „Gra i rzeczywistość”. On udowodnił, że rola troskliwej matki w rozwoju osobowości dziecka, która nie stara się osiągnąć doskonałości, ale podąża za własną naturalną intuicją, która odpowiednio reaguje na potrzeby dziecka, pozwala d ziecku odnaleźć siebie, koreluje z rolą psychoterapeuty, który poprzez grę ponownie uczy pacjenta zaufać sobie. Metoda „Terapii Konsonansu” ma konkretny cel polegający na przywróceniu „pierwotnej kreatywności”, która pomaga osobie przywrócić potrzebę i możliwość tworzyć i się rozwijać. Ponieważ kreatywność jest sposobem na lepszą adaptację i samorealizację.

Harry Stack Sullivan (1892-1949). Jej główną zasadą jest to, że osobowość nie jest jakimś hipotetycznym sensem, ​​nie można jej oddzielić od relacji międzyludzkich i sytuacji społecznych, – uważa Sullivan, – nie jest sensowne  uznanie jednostki za przedmiot badań, ponieważ nie może ona istnieć i nie istnieje niezależnie od relacji z innymi ludźmi. Co więcej, doświadczenie interpersonalne może zmieniać i zmieniać fizjologiczne funkcjonowanie człowieka, dlatego można nawet powiedzieć, że ciało traci status istoty biologicznej i staje się organizmem społecznym, ma własne specjalne narzędzia oddychania, trawienia, wydalania, krążenia.

Koncepcja neuroplastyczności mózgu jest zbiorem badań, które potwierdzają ideę elastyczności układu nerwowego od filozofa Jean Jacques Rousseau (1712-1778) do współczesnych naukowców neurobiologów. Jednym z najbardziej jaskrawych i konsekwentnych był Paul Bach-y-Rita (1934 – 2006). U podstaw teorii leży idea, że mózg nie jest maszyną zastygłą w swoich funkcjach, mechanizmem regulacji, tylko odnawiający się organ, który samodzielnie dostosowuje się do warunków życia i pomaga człowiekowi adaptować się, budując nowe sieci neuronowe i aktywując różne części mózgu zamiast tych, które ucierpiały w wyniku urazu fizycznego lub psychicznego. Neurofizjolodzy twierdzą, że rozwój nawyku samoświadomości i medytacja poważnie zmieniają funkcjonowanie mózgu i całego ciała na poziomie genów. Dzięki świadomym działaniom człowiek może zaprogramować swój mózg do samoleczenia i leczenia chorób oraz zmianę typowych nieefektywnych reakcji w różnych sytuacjach. W niniejszej metodzie autorka zwraca szczególną uwagę na rozwój umiejętności samoświadomości jako odrębnej umiejętności, bez której wszystkie inne narzędzia samopomocy proponowane do zmiany stanu emocjonalnego i psychicznego nie będą działać.

Hans Hugo Selye (1907- 1982) ujawnia pojęcie eustresu i dystresu, omawiane są nie tylko neurobiologiczne mechanizmy stresu, ale także całość stereotypowych, filogenetycznych zaprogramowanych reakcji organizmu, wywołanych wpływem różnych intensywnych bodźców środowiska otaczającego, trudnymi sytuacjami życiowymi. Opierając się na teoretycznych podstawach związku między fizjologią a psychiką, opisanych przez Selye, autorka opracowała tak zwane „markery podstawowych emocji”, aby pomóc człowiekowi, który ma trudności ze zrozumieniem i nazywaniem emocji oraz jej zidentyfikowaniem.

Podstawy metodologiczne metody “Terapia Consonance”

Metoda oparta jest na teoretycznych i metodycznych technikach i modelach pracy, zaczerpniętych z takich metod werbalnych, jak metoda EMDR autorstwa Francine Shapiro, Terapia schematów Jeffrey Younga;

Główne narzędzia praktyczne są pobrane i adaptowane lub przerobione przeze mnie z następujących metod cielesnych: terapii tańcem i ruchem, terapii zorientowanej na ciało, terapii dźwiękowej, terapii śmiechem;

Stosowane są również niektóre techniki cielesne: autentyczny ruch w modelach Mary Whitehouse i Jane Adler, swobodny ruch, ćwiczenia oddechowe i medytacje ruchowe;

Stosowane są metody i techniki arteterapii, takie jak lepienie z gliny, rysowanie i praca z KM (karty metaforyczne);Używa się Systemu analizy ruchu według Laban / Bartenieff (Laban / Bartenieff, technika świadomego ruchu autorstwa Moshe Pinhasa Feldenkraisa i Thomasa Hanni’ego. Teraz więcej o nich, co zostało wzięte i na nowo opracowane przez autorkę.

Metoda EMDR Francine Shapiro (Eye Movement Desensitization and Reprocessing). Metoda pracy z traumą psychologiczną i PTSD (ZSP – zespół stresu pourazowego), która opiera się na ogromnej bazie danych badań, potwierdza, że ​​traumatyczne doświadczenie, które nie zostało zintegrowane ze wszystkimi naturalnymi systemami odporności na stres organizmu człowieka, pozostaje na wszystkich poziomach (kognitywnym – w postaci negatywnych stanów Ego; w myśleniu figuratywnym / na poziomie duchowym – w postaci przerażających i nieprzyjemnych wspomnień; na poziomie emocjonalnym – wspominając traumę pojawia się równie silna emocja; w ciele – pozostają zaburzenia somatoformowe, czyli bolesne i niewygodne bóle błąkające;

Jest to zgodne z rozumieniem problemu przeze mnie, ale metoda Terapii Consonance wykorzystuje tylko „Protokół podstawowy AID dla przetwarzania sytuacji traumatycznej” tylko częściowo, ponieważ uważa, że leczenie traumatycznej sytuacji można bardziej skutecznie przeprowadzić za pomocą narzędzi cielesnych-ruchowych-art metod. Równie jak struktura osobowości, polegająca na prace z Ego-stanami z mojego punktu widzenia jest dla pacjenta skomplikowana, a praca z emocjami nieskuteczna dlatego że o emocjach tylko rozmawiamy, a one są w ciele.

Metoda Terapii schematów Jeffrey Younga (Dr. Jeffrey E. Young), która również opiera się na kilku kierunkach psychoterapii (terapii poznawczo-behawioralnej, analizie transakcyjnej i psychoanalizie, teorii relacji obiektowych, teorii przywiązania, terapii gestalt) i stosuje różne techniki terapeutyczne, takie jak umiejętności komunikacji interpersonalnej, dialogi w cztery oczy, grupowe omówienie problemu i konstruktywizm. Potwierdza to, że każda metoda osobno nie rozwiązuje wszystkich problemów człowieka, i wiele praktycznych szkół psychoterapii również idą drogą połączenia różnych metod. Autor Terapii schematów wykorzystuje pracę werbalną ze schematami nieprzystosowawczymi i strategiami radzenia sobie z traumami wczesnego rozwoju.

W Terapii Consonance stosujemy również ideę struktury osobowości z Terapii schematów, jako najbardziej skutecznej, ale pozwoliłam sobie zmienić nazwy części osobowości, strategii zachowania i po raz pierwszy proponuje przełożyć ją na poziom cielesny.

Terapia tańcem i ruchem – autorstwa Merian Chase w latach 1945–1953 – metoda, w której ruch i taniec są głównymi pośrednikami między świadomym a nieświadomym. One symbolicznie identyfikują główne  emocjonalne i behawioralne strategie interakcji między ludźmi. Zmiana jakości ruchu może zmienić destrukcyjne zachowanie osoby w społeczeństwie i odnowić części osobowości, które zostały uszkodzone przez osobistą historię tej osoby. Autorka czerpie główną inspirację z tej metody, tworzy wiele ekskluzywnych technik, ćwiczeń dla wyrażania emocji, rozwój wizerunku ciała i wizerunku Ja. Metoda autorki jest również zorientowana na zasoby, pozwala nawiązać kontakt ciała i świadomości, ma wiele możliwości dla roboty z wyrażaniem emocji, rozwojem twórczego i duchowego potencjału człowieka.

Terapia zorientowana na ciało Wilhelma Reicha (1897–1957) i Alexandra Lowena (1910-2007) – kierunki psychoterapii, które działają z problemami i nerwicami pacjenta poprzez procedury kontaktu z ciałem, oparte na danych psychologii jako nauki, ideфср starożytnej chińskiej metafizyki oraz podstawowych prawach fizyki i biologii. Autorka używa takich pojęć z wspomnianego kierunku, jak „uziemienie”, „kontakt cielesny”, „blok fizyczny / mięśniowy”, „strumienie energii w ciele”, “7 poziomów pancerza mięśniowego” i inne. Metoda „terapii konsekwentnej” wykorzystuje różne praktyki oddychania, techniki pracy z blokami mięśni. Techniki zostały poważnie przerobione, raczej autorka przyjmuje koncepcję pracy z przepięciem, ponieważ według autorki oryginalne techniki są dość sztywne dla wielu osób.

Art-terapia – kierunek w psychoterapii i korekcji psychologicznej, oparty na stosowaniu sztuki i twórczości do celów terapeutycznych. Art-terapia zwykle jest rozumiana jako terapia za pomocą sztuk wizualnych, lepienia, piasku co ma na celu diagnostykę problemu poprzez pracę z metaforą oraz wpływ na  psycho-emocjonalny stan pacjenta omijający racjonalną świadomość.Głównym celem i wartością art-terapii jest harmonizacja stanu psychicznego poprzez rozwój zdolności do wyrażania i poznania siebie przez myślenie figuratywne i metaforę. Wartość wykorzystania sztuki do celów terapeutycznych polega na tym, że z jego pomocą można na poziomie symbolicznym wyrazić i zbadać najbardziej różnorodne uczucia. Nowe podejście polega na tym, że techniki arteterapii oferowane są w połączeniu z pracą z ciałem, co daje głębszy efekt w pracy z podświadomością. Praca z metaforą cielesną wykorzystuję dla opracowania doświadczenia psycho traumatycznego i z częściami osobowości.
Terapia dźwiękiem i śmiechem to różne kierunki w psychoterapii oparte na wykorzystaniu oddechu i dźwięku w celu skorygowania stanu psycho-emocjonalnego człowieka. Wykorzystuję także dźwięk aby w pełni wyrazić i zintegrować silne emocje pacjenta.

Metoda świadomego ruchu Moshe Feldenkraisa i somatyka Thomasa Hanna to system praktycznych ćwiczeń fizycznych, zaproponowany przez Feldenkraisa i teoretycznie uzasadniony i rozwinięty przez jego ucznia T. Hanna, szczególnie lubiana przeze mnie, ponieważ rozwija i uzupełnia koncepcję „bloku cielesnego”. Stosuje koncepcję „ergonomicznego świadomego ruchu”, po opanowaniu którego człowiek otrzymuje bardzo cenny i niekończący się kanał wewnętrznych informacji o sobie, źródło samoopiekowania, zasobów i odpowiedzi w ciele na wiele pytań, na które od lat nie uzyskano odpowiedzi przez głowę (świadomość).

System analizy ruchu Labana i Podstawy Bartenieff (LMA / BF) –

Został stworzony przez bawarskiego choreografa i badacza tańca w latach 40-50 XX wieku Rudolfa von Labana, który uzasadnił jego postulaty teoretyczne, a rozwinęła ten system w praktyce jego uczennica Ingrem Bartenieff, tworząc instytut analizy ruchu w Ameryce.

System ten jest uważany przeze mnie za fundamentalny dla praktycznego treningu  pacjentów i studentów-psychologów, uczących się  uświadomienia języka ciała, empatii kinestetycznej, skutecznego i oszczędzającego energię ruchu ciała oraz samoregulacji emocjonalnej.

Podstawą systemu LMA / BF jest obserwacja własnego ciała i jakości ruchu. uzyskane poprzez tę obserwację dane są używane przeze mnie również do interpretacji oraz zmiany zachowania i reakcji emocjonalnych.

łączenie przekształconej struktury osobowości, protokołu opracowania psychotraumy oraz algorytmy pracy z emocjami poprzez pracę z ciałem (oddech, dźwięk, ruch), a także sprawdzanie poprzez mentalne i cielesne kryterium prawidłowości procesu terapeutycznego daje najbardziej wysoki i stabilny rezultat dla pacjenta. Dzięki czemy zmiany odbywają się na każdym poziomie postrzegania i we wszystkich sferach życia człowieka.

Co proponujemy w metodzie?

Uwaga! Ze względu na sytuację związaną z pandemią COVID-19 programy i warsztaty zawieszone do odwołania.

Wszystkie nasze programy są zbudowane na podstawie autorskiej metody terapii Consonance. Zajęcia będą się odbywały w Warszawie lub na wyjeździe na żywo po odwołaniu restrykcji na spotkania więc niż 15 osób